രാവിരുള്‍ മാറി സൂര്യന്‍ ഉദിക്കുമ്പോള്‍
ഇമ വെട്ടാതെ നീ നോക്കി നിന്നില്ലേ
എന്റെ സൂര്യകാന്തി...
ഒരു ഘടികാര വേഗം മുന്നോട്ട് പായുമ്പോള്‍
ഇമവെട്ടാതെ.. കഴുത്ത് ചെരിച്.. എന്തിനോ വേണ്ടി
നീ നോക്ക്കി നിന്നില്ലേ ..
എന്റെ സൂര്യകാന്തി...
പ്രഭാതത്തിന്റെ മഞ്ഞു കണത്തില്‍
ഈറനണിഞ്ഞു പുളകിതയായ നീ
ഉഷ്ണ ഉഷ നേരത്ത് കണ്ണിമ ചിമ്മാതെ
മാനം നോക്കി ചിരിചില്ലേ..
എന്റെ സൂര്യകാന്തി...
മഴ മേഘ കാറ് കണ്ട തവള കരഞ്ഞപ്പോള്‍
നീ വിഷാദയായില്ലേ സൂര്യകാന്തി..?!
അന്തി നേരം നോക്കി ചീവീട് കരഞ്ഞപ്പോഴും നീ ശോക മൂക ആയില്ലേ..
എന്റെ സൂര്യകാന്തി...?!
ഇരുള്‍ വീണ നേരത്ത് രാവിന്റെ മറനീക്കി
താര പരിവേഷനായി വന്ന യുവ
ചന്ദ്രനെ നീ ഗൌനിച്ചതില്ല .. ഞാന്‍ കണ്ടു
എന്റെ സൂര്യകാന്തി...
ചില നേരം ഞാന്‍ ഇങ്ങനെ ചിന്തിക്കും
നിന്‍ പേര് പകര്‍ന്നു കിട്ടിയതാവുമോ..
അംബര കാന്തിയാം ആ സ്വര്‍ണ്ണ മുത്തിന്
നിന്‍ സഹാനമാണോ അവനെന്നും ഉദിച് ഉയരാന്‍ പ്രേരകം ആയതും..
നീ ഒന്നോര്‍ക്ക..
നീ തന്നെ ശ്രേഷ്ഠ ഈ ലോകത്ത് ..
അവന്‍റെ പേര് ചേര്‍ത്ത് ചൊല്ലി കേള്‍ക്കുവാന്‍
എന്റെ സൂര്യകാന്തി...!!
Comments
Post a Comment