Skip to main content

കൃഷ്ണനും സച്ചിനും

 ഇന്നലെ ഒരു ബാല പംക്തി യില്‍ സച്ചിനെ പറ്റി ഉള്ള ഒരു ചിത്ര കഥ കണ്ടപ്പോള്‍ ആണ് ഇങ്ങനെ ഒരെണ്ണം എഴുതാന്‍ തോന്നിയത്.

ഓസ്ട്രേലിയ ക്ക് എതിരെ ബാറ്റ് ചെയ്യുന്ന സച്ചിന്‍.. എല്ലാ പന്തുകള്‍ക്കും ശക്തമായ് പോരാട്ക ആണ്. അതിനിടയില്‍ വികെറ്റ് നഷ്ടപ്പെട്ട മറ്റൊരു ബാറ്സ്മാണ് പകരം ആഹ്സര്‍ ഇറങ്ങുന്നു. ഈ അവസരത്തില്‍ മഞ്ഞു വീഴ്ചയില്‍ ക്രീസില്‍ നനവ് വരികയും ബോവ്ലെര്മാര്‍ അത് മുതലാക്കി പന്തുകള്‍ എറിയുകയും ചെയ്യുന്നു. അപ്പോള്‍ സച്ചിന്‍ പല അടവുകള്‍ മാറ്റി മാറ്റി പ്രയോഗിച് എല്ലാ പന്തുകളെയും നേരിടുന്നു.

എന്നാല്‍ മഞ്ഞു വീഴ്ചക്ക് ശേഷം വളരെ ശ്രേധിച്ചു കളിച്ചതിനാല്‍  ഇടക്ക് സ്കോര്‍ രേടിംഗ് കുറയുന്നു. അപ്പോള്‍ ഉണ്ടായ ആശങ്കയില്‍ ആഹ്സര്‍ സച്ചിനു അടുത്തേക്ക് വരുന്നു. രണ്ടുപേരും പരസ്പരം സംസാരിച് ആശങ്ക മാറ്റുന്നു വീണ്ടും ബാറ്റിങ്ങിലെക്ക് കടക്കുന്നിടത്ത് 'തുടരും' ഇല് അന്നത്തെ കഥ അവസാനിക്കുന്നു.

ഒരു ചിത്രകഥ നന്നായി ഒരു കുട്ടിക്ക് മനസിലാവാന്‍ എന്തൊക്കെ
അവിടെ വേണം ആയിരുന്നോ അതൊക്കെ നന്നായി ഉള്‍ക്കൊള്ളിച് അവതരിപ്പിക്കാന്‍ അതിന്റെ കഥാകൃത്തിനും അത് വരച് ഉണ്ടാക്കിയ ചിത്രകാരനും നന്നായി സാധിച്ചിട്ട്  ഉണ്ട് അവിടെ.

ഇന്ന് ക്രിക്കറ്റ്‌ ന്‍റെ ദൈവം എന്ന് നമ്മള്‍ സച്ചിന്നെ വിളിക്ക്ന്നു. ഇത് പോലുള്ള ചിത്ര കഥകള്‍ ഇനീം ഇറങ്ങും (ഇറങ്ങിക്കോട്ടേ) ചിലപ്പോള്‍ സച്ചിന്നു അമാനുഷികത കുത്തി നിറചെക്കാം അതില്‍ . ചിലപ്പോള്‍ അത് ഒരു ബാല പംക്തി ചിത്രകഥ എന്നതില്‍ നിന്ന് വളര്‍ന്നു ഒരു ക്ലാസ്സിക് കഥാകൃത്തിന്റെ അതീവ സൂക്ഷ്മമായ അതി തന്മയത്വം തുളുമ്പുന്ന ഒരു വീക്ഷണം ആയി പരിണമിക്കാം... ചിലപ്പോള്‍ കാലം അത് ഏറ്റെടുക്കാം...
ആദ്യത്തെ കഥ യാധാര്ത്യത്തില്‍ നിന്ന് ഉണ്ടായത് ആണെങ്കില്‍ പിന്നീട് വരുന്നവ ഒരു കഥയില്‍ നിന്ന് ജനിക്കുന്ന മറ്റൊരു കഥ എന്ന  നിലയില്‍ ആയിരിക്കും.. ഇങ്ങനെ തന്നെ ആയിരിക്കില്ലേ മഹാഭാരതം എന്ന ഉത്ക്രിഷ്ട്ടം ആയ ഗ്രന്ഥം ഉണ്ടായതും.. അതിലെ ഏറ്റവും മഹത്തരം ആയ ഗീതോപദേശം
ശ്രിഷ്ട്ടിക്കപെട്ടതും...?

ഭാവിയില്‍ കാലം ഇങ്ങനൊരു പുതിയ സൃഷ്ട്ടിയെ സ്വീകരിക്കുമ്പോള്‍ അത് എഴുതിയ കഥാകൃത്തിന്റെ കഴിവിനെ ഉള്‍ക്കൊണ്ട് വായിക്കാന്‍ ഇടവരട്ടെ. കഥാകൃത്ത് പറയാന്‍ ഉദ്ദേശിച്ച ആശയങ്ങളെ അതേ  അര്‍ത്ഥത്തിലും
വ്യാപ്തിയിലും ഉള്‍ക്കൊള്ളട്ടെ. സച്ചിന്നെ നമ്മള്‍ ഇന്ന് ദൈവം എന്ന് വിളിക്കുന്ന ആ അര്‍ത്ഥത്തില്‍ മാത്രം ദൈവം എന്ന് വിളിക്കുമാര്‍ ആകട്ടെ എന്ന്  ഞാന്‍ ആത്മാര്‍ത്ഥം ആയി ആഗ്രഹിച്ചോട്ടേ ...


ശുഭം

Comments

Popular posts from this blog

ദീപാവലി

എന്‍റെ അച്ഛന്‍ തിരക്കിനിടയില്‍ എപ്പോഴോ എഴുതി ചുരുട്ടിക്കളഞ്ഞ കവിത... ഞാന്‍ publish ചെയ്യുന്നു 2010 ദീപാവലി ആശംസകള്‍  പറഞ്ഞ്കൊണ്ട് .. എല്ലാവര്ക്കും എന്റെയും എന്‍റെ കുടുംബത്തിന്റെയും ദീപാവലി ആശംസകള്‍ . ജീവിതത്തിന്‍റെ ലക്ഷ്യങ്ങള്‍ മനസിനുള്ളിലെ മോഹമാണ് - അത് എന്നും നമുക്കൊരു ആഗ്രഹം അല്ലെ? ഒരു വീട് വെക്കുമ്പോള്‍ - അതില്‍ ഗ്രഹപ്രവേശം നടത്തുമ്പോള്‍ - നമ്മളില്‍ പ്രതീക്ഷകള്‍ വളരുക അല്ലെ.. പറമ്പില്‍ വളരും വൃക്ഷ ലതാദികള്‍ കാലത്ത് വിരിയും പുത്തന്‍ പൂക്കള്‍ പച്ചപ്പുതപ്പണിഞ്ഞ പുല്‍ മേടുകള്‍ പുതുയുഗം പിറക്കും ലക്ഷണങ്ങള്‍ പുതു സംസ്കാരത്തിന്‍ പോന്നോളികള്‍ ഇരുള്‍ , വെട്ടത്തിന് വഴി മാറുന്നു ആശ്വാസം ദുഖത്തെ മറക്കുന്നു നല്ലനാളുകള്‍ ഓടി അണയുന്നു  - അവിടെ ദീപതിന്റെ വെളിച്ചം പകരുന്നതാശ്വാസം ദീപാലങ്കാരം ദീപാവലിയെ - സ്വാഗതം ചെയ്യ്ന്നതിനോപ്പം നമ്മെ സന്തോഷിക്കാന്‍ അനുഗ്രഹിക്കട്ടെ. നന്മ നിറഞ്ഞ സ്നേഹ വായ്പ്പോടെ നമുക്കും വരവേല്‍ക്കാം ദീപാവലിയെ. നവയുഗത്തിന്‍ പുതു സന്തേശം ഏകാന്‍ എതീടുന്നൊരു ആഘോഷത്തെ നിലനിര്തീടാം  നമുക്കും ഇത്തിരി സ്നേഹം പകര്‍ന്നുകൊണ്ട്... മനസ്സിന്‍ ജാലകം തുറന്നുകൊണ്ട് സേവ

ഞാൻ - അവൻ

ഞാൻ ഒരു കവിത എഴുതി, അവൻ അതിലെ അക്ഷരത്തെറ്റ് കണ്ടുപിടിച്ചു. ഞാൻ പഴഞ്ചൊൽ ഉദ്ധരിച് ഒരു തമാശ പറഞ്ഞു, അതിൽ പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന വസ്തു യഥാർത്ഥം അല്ല എന്ന് അവൻ പറഞ്ഞു. ഞാൻ അവനു മുന്നിൽ ഒരു പാട്ടുപാടി, ഞാൻ ഉച്ചരിച്ച അക്ഷരം പരസ്പരം മാറി എന്ന് അവൻ പറഞ്ഞു. ഞാൻ ഒരു വസ്തുവിനെ അവനു ചൂണ്ടി കാണിച്ചു കൊടുത്തു, എന്റെ നഖം വെട്ടാനായിരിക്കുന്നു എന്നവൻ പറഞ്ഞു . ഞാൻ എന്റെ ഹൃദയത്തെ കുറിച്ച് അവനോടു വാചാലനായി, ഹൃദയത്തിനു നാല് അറകൾ ആണ് ഉള്ളത് എന്ന് അവൻ എന്നെ ഓർമപ്പെടുത്തി. ജീവിതത്തിന്റെ അർത്ഥത്തെയും അർത്ഥശൂന്യതയെയും കുറിച്ച് ഞാൻ അവനോടു പ്രസംഗിച്ചു, തലയോട്ടി വെറുമൊരു തൊണ്ട് ആണ് ന്നു മാത്രം അവൻ എന്നോട് പറഞ്ഞു. മനസ്സാണ് എല്ലാത്തിനും ആധാരം എന്ന് ഞാൻ അവനോടു പറഞ്ഞു, ആധാരം പണയം വെക്കാൻ ഉള്ളതല്ല എന്നവൻ പറഞ്ഞു. എന്നെക്കാൾ വലിയ തത്വജ്ഞാനി അവനാണുന്നു ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു. പിന്നെ ഞാൻ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല, അവനും.

എന്നുമെന്നെക്കുമായി..

സായന്ത്വനതിന്റെ നേര്‍ത്ത വെളിച്ചത്തു അസ്തമയത്തിന്റെ നേര്തോരാ ചൂട്ടില്‍ ആലസ്യത്തിന്റെ ആ ഒരു മേട്ടില്‍ എന്‍ നേര്‍ക്ക് നീട്ടിയ കൊച്ചു കരങ്ങള്‍ക്ക് എത്രയോ കാലത്തെ സാന്ത്വനമാകുവാന്‍ എന്തിനോ ഏതിനോ താങ്ങായി തണലായി നേര്‍ത്തൊരു പാട്ടിന്റെ സങ്കീര്‍ത്തനം പോല്‍ മന്ദമായി മൂളിയ ആ സ്വരം ശ്രേഷ്ഠം ഉള്ളിലെ ചൂടും തലയിലെ ഭാരവും പങ്കിട്ടെടുക്കുവാന്‍ നീട്ടിയ കയ്കളില്‍ നേര്‍ത്തൊരു പുഷ്പത്തിന്‍ തളിരിതല്‍ ചുംബനം നല്കുവാനോങ്ങവേ.... കാറ്റ് ഏറ്റു പാറുന്ന ചെരു മണല്‍ രൂപങ്ങള്‍ ചേര്‍ത്ത് എങ്ങോകൊണ്ടുപോയ് ആ ഒരു രൂപത്തെ നോക്കുന്നു നോക്കുന്നു ഞാന്‍ ഇന്ന് ഒരെകനാം കടല്‍ക്കാക്ക തേങ്ങവെ, എന്‍ മനം പുല്‍കുവാന്‍ ആ കരം നീളുമോ... വീണ്ടുമാ സ്വാന്ത്വന വാക്കുകള്‍ ഓതുമോ.... ഞാനറിയുന്നു നിന്‍ സൌഹൃദത്തിന്‍ സ്വരം പുല്‍കുന്നു നിന്‍ മനം എന്നുമെന്നെക്കുമായി........